زلزله، محکی بر بی اعتمادی مردم نسبت به مسوولین

  الف - چند روزی از زلزله آذربایجان می گذرد اما کمکهای مردمی همچنان ادامه دارد.موضوعی که در این دو روز اخیر بیش از همه نمود پیدا کرده است؛ تلاش مسوولین محلی برای جلوگیری از اقدامات انفرادی مردم و رساندن کمک به زلزله زدگان می باشد.اما کاملا مشهود است که مردم می خواهند که خود، راسا" برای رساندن اقلام اهدایی به زلزله زدگان پیش قدم باشند وکمتر کسی (حداقل در شهرتبریز که ما در آنجا ساکن هستیم) اعتنایی به توصیه های مسولین دارد.
 
اکثر مساجد تبریز با نصب پلاکارد، اقدام به جمع آوری کمک های مردمی کرده و کمکها را خودشان به منطقه زلزله زده رسانده اند،معتمدین محلات نیزاز در وهمسایه کمک جمع آوری کرده و خودشان به مناطق زلزله زده می برند،در ادارات دولتی نیز به همین شیوه عمل می شود،جالب تر اینکه کریم باقری(فوتبالیست سرشناس) در بازار تبریز دوره افتاده وبا اعتمادی که مردم به او دارند مبلغ قابل توجهی کمک مالی جمع آوری کرده و قصد دارد به زلزله زدگان برساند.
 
سوال:چگونه می توان این پدیده اجتماعی را تحلیل کرد؟ آیا نمی توان نتیجه گرفت که یکی از دلایل عمده آن، صدمه دیدن اعتماد عمومی و بی اعتمادی مردم نسبت به عملکرد صحیح دستگاههای مسوول می باشد.در هر صورت، این سوال ذهن خیلی از مردم این مرز وبوم را به خود مشغول کرده است ولازم است است مسوولین نسبت به سیاستها ورفتارهای خود تجدید نظر کنند. وعده های بی پایه واساس مسوولین، عدم وجود آمارهای درست و "نبود شفافیت" در ادارات ایران از دلایل بی اعتمادی عمومی است که در اینگونه مواقع خود را نشان می دهد. کمکهایی که (چه نقدی و چه غیر نقدی) در هیچ جا ثبت نمی شود و نسبت به محل مصرف و توزیع آنها گزارشی به مردم ارایه نمی گردد، ضعف نظارتها نیز از سوی دیگر.
 
آیا با این دلایل می توان از رسیدن کمکها به مردم آسیب دیده مطمین بود؟ بهتر نبود سازمانهای دولتی با حاکم کردن فرهنگ شفافیت، موجبات تقویت اعتماد در جامعه ونسبت به خود را فراهم کنند؟ آیا بهتر نبود مسوولین اجرایی ما زمینه ایی را فراهم می کردند که مردم وگروههای اجتماعی فعال تر می شدند وامکانات آنها بکار گرفته می شد،تا امکانات دولتی؟ متاسفانه انحصار دولتی ،می خواهد خود را به همه بخشها تحمیل کند و نقش کمی برای مردم قایل می شود.
 
درآخر: آقایان دولتی، نقش مردم(در تمام امور) را جدی بگیرید و خود نظاره گر باشید. مطمین باشید که نتیجه کارها خیلی بهتر از آنی خواهد شد که فکرش را می کردید.اگر شفافیت را نمی توانید بر سازمانهایتان حاکم کنید، حداقل طوری سازمان دهی کنید که با مشارکت وفعال شدن خودِ مردم در اینگونه امور، هم احساس مسوولیت شان در قبال همنوعان تقویت شود وهم خیالشان از رسیدن کمک به مردم مستحق راحت باشد.به امید بازگشت اعتماد بر جامعه ایرانی.