.png "عصر ایران")
۰۷ دی ۱۴۰۴
به روز شده در: ۰۷ دی ۱۴۰۴ - ۰۲:۳۰
تعویض شیشه مزار شهید حاج قاسم سلیمانی (فیلم) دورهمی شلوغ غیرتعطیل
سیدشهابالدین طباطبایی در روزنامه شرق نوشت:چشمهایش را بست. خواب سراغش نیامد. خودش هم علاقهای نداشت. چند وقتی بود خوابیدن هم شده بود یکی از عادتهایی که هر چه فکر میکرد، دلیلی برایش نداشت. پلکی زد تا خستگی چشمها را کم کند، شاید توقعشان برای بستهبودن هم کمتر میشد. در همان وقت از نیمهشب که به صبح نزدیکتر بود، اتفاق عجیبی افتاد، پلکها محکم روی چشمها چسبیدند، باورکردنی نبود. برای اولینبار نتوانست برای بار دوم پلک بزند؛ خواب نبود، اما پلکها توان جداشدن نداشتند.آموخته بود در برابر سختترین و عجیبترین چیزها هم مقاومت نکند. البته بیش از یادگرفتن عادت کرده بود. تجربهاش را کامل کرد.
میخواست بعدها بنویسد در آن نیمهشب پاییزی وهمآلود وقتی دیدم پلکهای چسبیده به چشمهایم جدا نمیشوند، به جای آنکه برای بازکردنشان تلاش کنم، با میل و خواسته و فشار، آنها را بیشتر به هم چسباندم. پلکها را با بیشترین زوری که میتوانست به چشمها فشار داد. چند ثانیه بعد از آنکه با وسواسی تمام مشغول همراهی با آن اتفاق عجیب بود، پلکها به کار افتادند، اینبار مقاومت نکرد. اول صداهایی دور و مبهم شنید، بعد صحنهای تار از جمعیتی زیاد جلوی چشمهای باز و دردآلودش دید.
کمکم تصویر شفاف و واضحی از آنچه روبهرویش بود، پشت قرنیه چشمها ظاهر شد. آدمهایی با قیافههای بهتزده و نگاههایی به هیچجا که بلندبلند میخواندند. هرکدام با زبان خودشان، چهرههایی خسته و عبوس و بیروح که با صدایی بلند با موزیک تند و شادی همراهی میکردند. لازم نبود جلوتر برود تا بهتر ببیند، حالا در همان حالت خوابیده ایستاده لابهلای جمعیت بود، سردیِ ترسی که به جانش افتاده بود پشتش را لرزاند.
عرق کرده بود، شاید هم تب داشت. مثل آخرین باری که کرونا گرفته بود. از آنهمه جمعیت عبوس مبهوت ترانهخوان یک نفر هم ماسک به صورت نداشت. دستش را محکم روی صورتش فشار داد، مثل آدمی که میخواهد از تعجب و هول فریاد بکشد و توان دادزدن ندارد یا شاید کسی که از ترس کرونا لابهلای توده متراکمی از آدمهای آوازهخوانِ بیملاحظه گیر کرده باشد.
کارناوالی از زنان و مردانی به زبانهای مختلف انگار که مجبورشان کرده بودند، همچنان میخواندند و با سرعتی زیاد از او رد میشدند. حالا میتوانست انتهای این ازدحام پرسروصدا را ببیند. در اولین نگاه به کایتهایی با رنگ سیاه شبیه بودند که نوارهای سرخ به انتهایشان بستهاند و دایرهوار دور هم میچرخیدند، دقیقتر که شد فقط فرصت کرد فریاد بکشد. جمعیت بیتفاوت از کنارش رد میشدند و همچنان میخواندند، به صداها عادت کرده بود. حالا میشنید که چه میخوانند، صداها به زبان او بود. چیزی شبیه ترانه تولد.
این آخرین گروه اما سرحال و خوشحال از ته دل شادی میکردند. با چهرههایی سرخوش و رها، میرقصیدند و میخواندند. در میانه حرکات موزونشان برای گرفتن تأیید به بالای سرشان به خفاشهای سیاه با دمها و بالهای تزیینشده سرخ نیمنگاهی میانداختند. تب داشت و برای شرکت در جشن یکسالگی کرونا اصلا آماده نبود.
لینک کوتاه: کپی لینک
روستای درک؛ مقصدی بکر و کمنظیر برای گردشگری زمستانی (+عکس) ۱۰ کشوری که بیشترین صادرات کالاهای مرتبط با تزئینات کریسمس را دارند نگاهی به برجستهترین فناوریهای نظامی سال ۲۰۲۵ (+عکس) سردترین بیابانهای جهان کجاست؟ (+ عکس) ایران یکی از 100 شخصیت قرن اخیرش را از دست داد نورا هاشمی: من قصد جراحی بینی نداشتم به خاطر اصرار پدرم این کار را کردم از زخمهای ناپیدا تا بیداری آگاهی؛ قصهای از خشونت خانگی/ مگه برای کسی مهم بودم؟ بیانیه مشترک ایران و کشورهای عربی-اسلامی درباره به رسمیت شناختن «سومالیلند» توسط اسرائیل مرگ دستکم 1900 آمریکایی در پی ابتلا به آنفلوآنزا شمارش معکوس برای آغاز مأموریت سه ماهواره ایرانی پوتین: اوکراین برای پایان درگیری نظامی از طریق مسالمتآمیز عجلهای ندارد تعطیلی برخی مدارس آذربایجان غربی در ۷ دی ماه درخشش پرهام مقصودلو در دوحه؛ رده نوزدهم شطرنج قهرمانی جهان جملات بزرگان هنر ایران در مورد بهرام بیضایی/ از ابراهیم گلستان تا عباس کیارستمی استاندار تهران: ۸۲ درصد از مردم پایتخت در انتخابات حضور پیدا نکردهاند
اخبار و تحلیل های ترکیه
نظرسنجی
قوانین کنونی ازدواج و طلاق در ایران ...