نوروز در زمان ساسانیان

آرتور کریستن سن، ایران‌شناس فقید دانمارکی (۱۸۷۵-۱۹۴۵)، در کتاب «ایران در زمان ساسانیان» خود یکی از منابع مهم مطالعه‌ دوره‌ ساسانیان به‌شمار می‌رود.

به گزارش خبرآنلاین، او درباره‌ نوروز و چگونگی برگزاری مراسم آن در آن برهه نوشته است:

در میان اعیاد، آن که بیش‌تر قبول عام داشت چنان‌که امروز نیز دارد، نوروز بود که آن را نوگ‌روز می‌گفتند. این جشن در آغاز سال بود و در سال دینی بلافاصله بعد از عید فروردیگان می‌آمد. به موجب روایت دینکرد هر پادشاهی در این روز فرخنده رعیت ممالک خویش را قرین شادی و خرمی می‌کرد و در این عید کسانی که کار می‌کرده‌اند، دست از کار کشیده به استراحت و شادمانی می‌پرداخته‌اند.

یکی از کتب پهلوی نسخه‌ی جدید همه‌ی حوادث گذشته و آینده را که در نوروز واقع شده و خواهد شد، شرح می‌دهد؛ یعنی از روزی که هرمزد جهان را بیافرید و ایام فرخنده‌ای که در تاریخ داستانی مذکور است، تا پایان عمر عالم در آن آمده است.

غیر از بیرونی چندین از مورخان عرب و ایرانی عید نوروز را توصیف کرده‌اند و شعرایی مانند فردوسی و منوچهری در اشعار خود آن را ستوده‌اند. نوروز، عید بهاری است و آثاری از گموک که جشن بابلیان بود در آن باقی است. در این روز مالیات‌های وصول‌شده را به حضور شاه عرضه می‌داشتند و شاه به عزل و نصب حکام می‌پرداخت، و نیز در نوروز سکه‌ی نو می‌زد و آتشکده‌ها را پاک و ظاهر می‌کردند و امثال این... .

عید نوروز شش روز متوالی دوام داشت و در این شش روز سلاطین ساسانی بار عام می‌دادند و نجبای بزرگ و اعضای خاندان خود را به ترتیب منظم می‌پذیرفتند و به حضار عیدی می‌دادند و روز ششم عید را سلاطین برای خود و محرمان درگاه جشن می‌گرفتند.

فی‌الواقع در روز اول و روز ششم نوروز همه قسم مراسم متداوله‌ی ملی اجرا می‌شد. در روز اول مردم صبح بسیار زود برخاسته به کنار نهر‌ها و قنات‌ها رفته شست‌وشو می‌کردند و به یکدیگر آب می‌پاشیدند و شیرینی تعارف می‌کردند. صبح پیش از آن‌که کلامی ادا کنند شکر می‌خوردند یا سه مرتبه عسل می‌لیسیدند و برای حفظ بدن از ناخوشی‌ها و بدبختی‌ها روغن به تن می‌مالیدند و خود را به سه قطعه موم دود می‌دادند. 

تماشاخانه

دو دقیقه از فیلم وسترن که دستور زبان دوئل سینمایی را تغییر داد (تماشا کنید)

دو دقیقه از فیلم وسترن که دستور زبان دوئل سینمایی را تغییر داد (تماشا کنید)

فیلم های دیگر