در ستایش گورملی و پیکره‌های خاموشش (فیلم)

در مرز دریا و آسمان، صد سایه آهنین از بدن یک مرد بر ساحل کراسبی می‌ایستند؛ نه برای جنگ، که برای پرسیدن: «انسان کجای این جهان بی‌کران است؟» آنتونی گورملی، با قالب‌گیری از تن خود، مجسمه‌هایی ساخته که زمان را متوقف می‌کنند.

عصر ایران ؛ مانی بادیه ــ آنتونی گورملی، مجسمه‌ساز انگلیسی متولد ۱۹۵۰ در لندن، پس از تحصیل در کمبریج، سه سال در معابد بودایی و فرهنگ‌های شرقی غوطه‌ور شد؛ سفری که نگاهش به بدن انسان را دگرگون کرد. برای او، بدن نه صرفاً شکل، بلکه قلمرو حقیقی آگاهی و پلی میان دنیای درونی و بیرونی است. او از قالب بدن خود به عنوان ماده خام استفاده می‌کند تا پرسش‌های هستی‌شناختی را به جسم بدل کند؛ هنرش فراجغرافیایی، فراجنسیتی و عاری از جنگ، حرص و سرمایه‌داری است. گورملی هنر را بهترین ابزار برای درک موقعیت انسان در جهان می‌داند.

در «جای دیگر» (ساحل کراسبی، انگلستان)، صد مجسمه چدنی ۱٫۸۹ متری و ۶۵۰ کیلویی از بدن خودش، همچون ارتشی از سایه‌ها در مرز دریا و آسمان ایستاده‌اند. با جزر و مد، غرق می‌شوند یا سر برمی‌آورند؛ نمادی از چرخه ابدی زندگی. در مه شبح‌وار، در طلوع طلایی و در غروب وداع‌کننده‌اند. بازدیدکنندگان نه تماشاگر، که بخشی از پرفورمنس می‌شوند و پرسش‌هایی چون جایگاه انسان در کیهان یا مرز بودن و نبودن را با خود می‌برند.

«فرشته شمال» ، غولی ۲۰ متری با بال‌های ۵۴ متری از ۲۰۰ تن فولاد، یادبودی برای کارگران معدن و نماد گذار از عصر صنعت به هنر است. استوار در بادهای ۱۶۰ کیلومتری، سالانه ۱۵۰ هزار نفر را به تفکر و الهام وا می‌دارد؛ نشانه‌ای از تاب‌آوری، تحول و امید.

در «افق رویداد»، ۳۱ پیکر فلزی بر لبه بام‌های شهر معلق‌اند؛ نه بر زمین، نه در آسمان. برای رهگذران، پرسشی بصری‌اند که با نور، ابر و باران روایت تازه می‌سازند؛ نقطه‌ای که شهر به رؤیا و ماده به روح بدل می‌شود.

هسته هنر گورملی، تبدیل «من» خصوصی به «ما»ی عمومی است؛ پیکره‌هایش آیینه‌ای که هر بیننده در آن خود را می‌بیند. او سنت فیگوراتیو را دگرگون کرده: از مقیاس انسانی تا غول‌آسا، از گالری به ساحل، دشت و بام. آثارش طرح مسئله‌ای بصری برای رابطه انسان با فضا، زمان و دیگری‌اند و در پروژه‌هایی چون «کشتزار»، هنر را به نیایش جمعی و همبستگی بدل می‌کند. گورملی نه تنها خالق مجسمه، که آفریننده فضاهای تأمل است؛ بدن را پیوند زمین و آسمان می‌بیند.

ویدئوهای دیدنی دیگر در کانال های آپارات و یوتیوب عصر ایران 👇👇👇 کانال 1 aparat.com/asriran کانال 2 youtube.com/@asriran_official/videos

کانال عصر ایران در تلگرام

بیشتر بخوانید:

خداحافظی با شکارچی طنزآمیز روزمرگی / ما زیر ذره بین نگاهش بودیم (فیلم)

از دلخوشی ساده مردم تا نخاله‌های باقی‌مانده/ چه بر سر حوض تئاترشهر آمد؟

شاهکار هنری 12 هزار ساله

تماشاخانه