موتور پلاسمایی تازه‌ترین ایده ناسا برای سفر به مریخ

سازمان فضایی آمریکا (ناسا) در جریان بررسی گزینه های سفر به مریخ، ایده هایی را مد نظر دارد که از جمله آنها ساخت موتور پلاسمایی با مصرف 100 میلیون برابر سوخت کمتر از راکت های شیمیایی است.

پایگاه اینترنتی دیلی میل روز شنبه اعلام کرد که ناسا در حال تامین بودجه ساخت پیشرانه های پلاسمایی است که می توانند با صرف 100 میلیون برابر سوخت کمتر انسان را به مریخ ببرند.

موتور پلاسمایی به عنوان جدیدترین فناوری ساخت موتور موشک، موتور یونی است که از حالت چهارم ماده یعنی پلاسما بهره می برد.

براساس این گزارش، ناسا می خواهد تا سال 2025 انسان را به یک سیارک و در دهه 2030، به مریخ اعزام کند و در این راستا، در حال تامین بودجه ساخت موتورهای پلاسمایی است که می تواند ستاره شناسان را با سوخت بسیار کمتر به این سیاره سرخ فام برساند.

نمونه اول این پیشرانه که X3 نامیده می شود، از جریان پلاسما برای پیش بردن فضاپیما به جلو با سرعت 45 هزار مایل در ساعت استفاده می کند.

از آنجا که این موتور 100 میلیون برابر سوخت کمتری نسبت به راکت های شیمیایی متعارف مصرف می کند، استفاده از این پیشرانه برای انجام اکتشافات در مریخ، سیارک ها و لبه منظومه خورشیدی مطلوب است.

این موتور بخشی از سیستم پیش رانش Aerojet Rocketdyne's XR-100 است که می تواند در 10 سال بعد یک سفینه فضایی را به مریخ برساند.

ناسا برای اجرای طرح Aerojet Rocketdyne به منظور ساخت این سیستم پیش رانش، به نام XR-100، 6.5 میلیون دلار در طول سه سال آتی تخصیص داده است.

X3 که توسط پروفسور 'آلک گالیمور' ابداع شده، بخش اصلی این سیستم است و گروه وی یک میلیون دلار جایزه برای کار روی این پیشرانه دریافت خواهند کرد.

علاوه بر این، گروهی از فیزیکدانان کالیفرنیایی نیز روی یک کاوشگر کار می کنند که می تواند به ابداع فناوری برای سفر به مریخ با سرعت هایی بسیار بیشتر از سرعت های امروزی منجر شود.

این محققان برای این منظور در حال بررسی نیروی محرکه فتونیک هستند، روشی که در آن از نور ناشی از لیزرها به منظور تولید نیرو برای حرکت فضاپیما استفاده می شود.

گرچه این فناوری ابداعی کاوشگرهای بسیار کوچک را هدف قرار خواهد داد، اما می توان روزی از آن برای ساخت فضاپیماهای بزرگتر برای سفر سریعتر به مریخ استفاده کرد.

پروفسور فیلیپ لوبین و گروه وی از دانشگاه کالیفرنیا سانتا باربارا، سرگرم کار روی برنامه Directed Energy Interstellar Precursors هستند.

هدف از این برنامه، ساخت کاوشگرهایی است که می توانند به سرعت های نسبی برسند و به نزدیکترین ستاره ها سفر کند.

این تئوری ساده است؛ نیروی فشار حاصل از فوتون های ساطع شده از یک مجموعه نور لیزر، برای حرکت یک فضاپیما مورد استفاده قرار می گیرد.

تمام فضاپیماها با شلیک نیروی محرکه خود در جهت مخالف مسیری که می خواهند سفر کنند، حرکت می کنند.

این نیروی محرکه، بعه طور سنتی سوخت است که باید توسط فضاپیما حمل شود و باعث می شود که فضاپیما سنگین تر شده و سرعت آن کاهش یابد.

اما نیروی محرکه فوتون ها از مجموعه ای از لیزرها استفاده می کند که هیچ وزنی به فضاپیما اضافه نمی کند و فضاپیما را قادر می سازد که برای مدت طولانی تری شتاب بگیرد و به سرعت های بالاتر برسد.

در تئوری این موضوع به فضاپیما کمک می کند تا به سرعت های نسبی برسد. کارشناسان می گویند: این فناوری کاملا مقیاس پذیر است بنابراین می تواند هم برای فضاپیماهای کوچک و هم برای فضاپیماهای بزرگ که می توانند انسان را حمل کنند، استفاده شود.

این همه در حالی است که ناسا امروز آمار متقاضیان ثبت نام در کلاس های آتی فضانوردی این سازمان را تاکنون حدود 18 هزار و 300 مورد اعلام کرد.

این تعداد بیش از دو برابر هشت هزار درخواستی است که برای اولین کلاس فضانوردی شاتل فضایی در سال 1978 ثبت شد.

فضانوردان آینده برای پرواز به ایستگاه بین المللی فضایی و برای پرواز با فضاپیمای اریون (Orion) ناسا که به مریخ خواهد رفت، آموزش خواهند دید.

منبع: ایرنا

انتشار نخستین تصاویر از سکوی پرتاب ماهواره‌های ایرانی در روسیه (فیلم)

تماشاخانه

بهرام بیضایی؛ روایت گر زخم‌های تاریخ / ای‌کاش التماسش می‌کردند در ایران بماند (فیلم)

دو دقیقه از فیلم وسترن که دستور زبان دوئل سینمایی را تغییر داد (تماشا کنید)

فیلم های دیگر